ಹನ್ನೆರಡನೆಯ ಶತಮಾನದ ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯ ಬಹುತೇಕರು ಬಲ್ಲಂತೆ ಸಾಹಿತ್ಯ ಬರೆಯಬೇಕು ಎಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಬರೆಯಲ್ಪಟ್ಟದ್ದಲ್ಲ. ಅರಿವು ಮತ್ತು ವಾಸ್ತವ ಬದುಕು ಎರಡೂ ಜೊತೆಗೂಡಿದಾಗ ಘಟಿಸಿದ್ದು. ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಒಂದು ಸಾಲನ್ನು ಸಹ ನಾವಿಂದು ಬದುಕದ ದೈನೀಯ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಾವಿಂದು ಬಿದ್ದು ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೂ ವಚನಕಾರರ ಆಶಯಗಳನ್ನು ಇಂಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಡೆಯಲೇಬೇಕಾದ ತುರ್ತು ಇಂದು ಇದೆ. ಇಲ್ಲದೆ ಹೋದರೆ ನಾವೆಲ್ಲ ನಾವಿಕನಿಲ್ಲದೆ ದೋಣಿ ಎತ್ತೆತ್ತಲೋ ನಮ್ಮನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ಯಬಲ್ಲುದು; ಬದುಕಿನ ದೋಣಿಯೇ ನಾವಿಕನಿಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲಾದರೂ ಮಗುಚಿಕೊಂಡು ಬೀಳಬಹುದು. ಅಹಂಕಾರವನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ಈ ಒಡಲೆಂಬ ಬಂಡಿಗೆ ಮೃಢ ಶರಣರ ನುಡಿಗಡಣ ಅತ್ಯಾವಶ್ಯಕವಾಗಿಬೇಕು.

ಬಸವಣ್ಣನವರು ಅಂದು ಬದಲಾವಣೆ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾದುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಅವರ ಮಾತೃ ಹೃದಯ. ಚೆನ್ನಯ್ಯನ ಬಾಯ್ತಂಬುಲ ಮೆಲುದು ; ಅವರ ಬೀಳುಡುಗೆಯ ಹೊದ್ದು ಬದುಕುವೆ ಎಂಬ ಮಾತು ಕೇವಲ ಅವರ ಗಂಟಲಿನಿಂದ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಶತ ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಸಮಾಜವನ್ನು ಇವನಾರ ಇವನಾರವನೆನ್ನದೆ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡದ್ದು ನಾಟಕೀಯವೂ ಅಲ್ಲ. ಜೀವನದ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅವರು ಮನಗಂಡಿದ್ದರು. ನರೆ ಕೆನ್ನೆಗೆ ತೆರೆ ಗಲ್ಲಕೆ. ಶರೀರ ಗೂಡು ಹೋಗದ ಮುನ್ನ. ಹಲ್ಲು ಹೋಗಿ ಬೆನ್ನುಬಾಗಿ ಅನ್ಯರಿಗೆ ಹಂಗಾಗದ ಮುನ್ನ. ಕಾಲ ಮೇಲೆ ಕೈಯನೂರಿ ಕೋಲ ಹಿಡಿದ ಮುನ್ನ ಮುಪ್ಪಿಂದೊಪ್ಪವಳಿಯದ ಮುನ್ನ ಮೃತ್ಯು ಮುಟ್ಟದ ಮುನ್ನ ಪೂಜಿಸು ಕೂಡಲ ಸಂಗಮದೇವನ ಎಂದ ಅರಿವು ಇದ್ದುದರಿಂದ ಇದ್ದ ಬದುಕನ್ನು ಸವೆಯೇ ಬಳಸಲು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದ್ದರು.

ಯಾವುದೆ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಅರಿವು ತುಂಬಾ ಮುಖ್ಯವಾದುದು. ಅರಿವು ಇರದಿದ್ದರೆ ಏನಿದ್ದೂ ಫಲವಿಲ್ಲ. ಬಸವಣ್ಣನವರು ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲು ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸವೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರೊಳಗೂ ಅರಿವನ್ನು ಜಾಗೃತಗೊಳಿಸಿದರು. ದುಡಿಯುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯೆ ದೊಡ್ಡವನು. ದೈಹಿಕ ಶ್ರಮ ಎಲ್ಲಾ ಶ್ರಮಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಮಿಗಿಲು. ಕಾಯವೇ ಕೈಲಾಸ ಎಂಬ ಹೊಚ್ಚ ಹೊಸ ಮಾತಿಗೆ ಜನ ನಿಬ್ಬೆರಗಾಗಿ ನೋಡುವಂತಾಯಿತು. ದೇವರು ದುಡಿಮೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ. ಕಾಯವನ್ನು ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಆ ದೇವನನ್ನು ನಮ್ಮ ನಮ್ಮೊಳಗೆ ಕಾಣಲು ಸಾಧ್ಯ. ಕಾಲು ಕಂಬ, ದೇಹ ದೇಗುಲ ಶಿರ ಹೊನ್ನ ಕಳಸವಾಗಬೇಕಾದರೆ ಆ ಶಿರದ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಅರಿವು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿರಬೇಕು. ಅರಿವು ಕಣ್ತದೆರೆಯದವರಲ್ಲಿ ಆ ದೇವ ಕೂಡ ಆರತಿಯನ್ನೂ ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಮಾತನ್ನು ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿ ತಾಯಿ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.

ಆ ಅರಿವು ಬರುವುದಾದರೂ ಯಾವುದರಿಂದ ? ಯಾರಿಂದ ? ಸಮಾಜವನ್ನು ಕಣ್ತೆರೆದು ನೋಡುವುದರಿಂದ, ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ಕಣ್ತುಚ್ಚಿ ಧ್ಯೇನಿಸುವುದರಿಂದ.

ಕಣ್ಣೊಳಗೆ ಕಣ್ಣಿದ್ದು ಕಾಣಲೆಕರಿರಯ್ಯಾ
ಕಿವಿಯೊಳಗೆ ಕಿವಿಯಿದ್ದು ಕೇಳಲೇಕರಿಯರಯ್ಯಾ
ಘ್ರಾಣದೊಳಗೆ ಘ್ರಾಣವಿದ್ದು ವಾಸಿಸಲೇಕರಿಯರಯ್ಯಾ
ಜಿಹ್ವೆಯೊಳಗೆ ಜಿಹ್ವೆಯಿದ್ದು ರುಚಿಸಲೇಕರಿಯರಯ್ಯಾ
ಸ್ಪರ್ಶನದೊಳಗೆ ಸ್ಪರ್ಶನವಿದ್ದು ಮುಟ್ಟಲೇಕರಿಯರಯ್ಯಾ
ಪ್ರಾಣದೊಳಗೆ ಪ್ರಾಣವಿದ್ದು ನೆನೆಯಲೇಕರಿಯರಯ್ಯಾ
ಕಾಯದೊಳಗೆ ಕಾಯವಿದ್ದು ಬಿಡದು ಬೇರಾಗದು
ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವಾ
ನೀವಿಕ್ಕಿದ್ದ ಅಣದ ಭೇದವ ಭೇದಿಸಬಾರದಯ್ಯಾ

ಕಣ್ಣೊಳಗಿನ ಕಣ್ಣಿನ ಆಳಕ್ಕೆ, ಕಿವಿಯೊಳಗಿನ ಕಿವಿಯ ಆಳಕ್ಕೆ. ಘ್ರಾಣದೊಳಗಿನ ಘ್ರಾಣದ ಒಳಗಡೆ ಹೋಗಿ ಇಣುಕಿ ನೋಡಬೇಕು ಆಗಲೇ ಅರಿವು ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಅರಿವಿನ ಆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಯದೆ ಹೋದರೆ ಹೊರಗಡೆ ಇರುವ ಯಾವ ಸಂಗತಿಗಳು ಅರ್ಥವಾಗಲು ಸಾಧ್ಯ. ಹೊರಗಡೆ ಕಾಣುವ ಗಾಳಿ ಬೆಳಕು ನೀರು ಬೆಂಕಿಯ ಸ್ವರೂಪಗಳು ನಮ್ಮೊಳಗೂ ಇವೆ. ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವೇ ಪಿಂಡಾಂಡ. ಪಿಂಡಾಂಡವೇ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ. ಒಂದು ಬಿಟ್ಟು ಮತ್ತೊಂದು ಇಲ್ಲ. ಪಂಚಭೂತಗಳಿಂದ ಉದಯವಾದ ಶರೀರ ಕೊನೆಗೆ ಲೀನವಾಗುವುದು ಪಂಚಭೂತಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಎಂಬ ಸತ್ಯ ಅರಿತುಕೊಂಡು ನಡೆಯಬೇಕಾಗಿದೆ. ಭಾವ ಶುದ್ಧತೆಯಿಂದ ನೋಡಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಜಗತ್ತು ಶಿವಮಯವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ತನು ಮನ ಧನ ಮೂರರ ಪರಿಶುದ್ಧತೆಯಿಂದ ಹೃದಯದ ಕಮಲ ವಿಕಸಿತವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿ ತಾಯಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಅರಿವು ಅರಿವು ಎನುತಿಪ್ಪಿರಿ ಅರಿವು ಸಾಮಾನ್ಯವೆ ?
ಹಿಂದಣ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಕಂಡಲ್ಲದೆ ನಿಂದ ಹೆಜ್ಜೆಯನರಿಯಬಾರದು.
ಮುಂದಣ ಹೆಜ್ಜೆಯಳಿದಲ್ಲದೆ
ಒಂದು ಪಾದ ನೆಲೆಗೊಳ್ಳದು
ನೆಲನ ಬಿಟ್ಟು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ನಿಂದು ಮುಗಿಲೊಳಗೆ
ಮಿಂಚಿದಲ್ಲದೆ ತಾನಾಗಬಾರದು
ಗುಹೇಶ್ವರನೆಂಬುದು ಬರಿದೆ ಬಹುದೆ ಹೇಳಿರೆ ?

ಅರಿವಿಗೆ ಮೂಲದ್ವಾರವೆ ಹಿಂದಣ್ಣ ಹೆಜ್ಜೆಗಳು. ಇತಿಹಾಸ ಅರಿತವರು ಮಾತ್ರ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಕಟ್ಟಬಲ್ಲರು. ಇತಿಹಾಸದ ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲದವರು ತಪ್ಪು ತಪ್ಪು ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟ ಉದಾಹರಣೆಗಳು ಸಾಕಷ್ಟು. ವಾಸ್ತವದ ನೆಲೆ ತುಂಬಾ ಮುಖ್ಯವಾದುದು. ವಾಸ್ತವದ ಮೇಲೆಯೆ ಭವಿಷ್ಯ ಕಟ್ಟಬೇಕು. ಈ ಬದುಕು ಲೊಳಲೊಟ್ಟೆ, ಅಲ್ಲಿರುವುದು ನಿಜವಾದ ಬದುಕು ಎಂಬ ಭ್ರಮೆಯಿಂದ ಹೊರಬರಬೇಕಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿರುವುದು ಸುಮ್ಮನೆ ಅಲ್ಲಿರುವುದು ನಮ್ಮ ಮನೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತೊಡೆಯಬೇಕು. ಇದನ್ನೆ ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭು ನೆಲನ ಬಿಟ್ಟು ಆಕಾಸದಲ್ಲಿ ನಿಂದು ಮುಗಿಲೊಳಗೆ ಮಿಂಚಿದಲ್ಲದೆ ತಾನಾಗಬಾರದು ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದು. ಅರಿವು ಬಂದ ಬಳಿಕ ಆಚಾರದಲ್ಲಿ ಅದು ವ್ಯಕ್ತವಾಗಬೇಕು.

ಬೀಜ ಮೊಳೆವುದಲ್ಲದೆ ಮೊಳೆ ಮೊಳೆತುದುಂಟೆ ?
ಕ್ರೀಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದೆ ಅರಿವಿಗೆ ಅರಿವುಂಟೆ ?
ಮೊಳೆ ಮೊಳೆತು ಪುನರಪಿ ಬೀಜವಾದಂತೆ
ಅರಿವು ಕ್ರೀಯಲ್ಲಿ ನಿಂದು ಉಭಯವು ತಾನಾದ ತೆರದಂತೆ
ಆ ಎರಡರಲ್ಲಿ ಕೂಡಿದ ಉಳುಮೆಯನರಿಯಬೇಕೆಂದನಂಬಿಗ
ಚೌಡಯ್ಯ

ಅಂಬಿಗರ ಚೌಡಯ್ಯ ಶರಣರು ಇಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಅರಿವು ಬಂದ ಮೇಲೆ ಕ್ರೀಯೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ನಡೆಯಬೇಕೆಂದು ಒತ್ತಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಕ್ರೀಯೆಗೆ ಅರಿವೇ ಪಾದ. ಅರಿವಿನ ಪಾದದ ಮೇಲೆ ನಿಂತ ಕ್ರೀಯೆ ಹುಸಿಯಾಗಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೆ ರೀತಿಯ ಬೀಜ ಚಿಗುರೊಡೆಯುತ್ತದೆಯೆ ಹೊರತು ಎಂದಾದರೂ ಮೊಳೆ ಚಿಗುರಿದೆಯೆ ? ಬೀಜ ಮೊಳೆತು ಪುನರಪಿ ಕ್ರೀಯಲ್ಲಿ ಬೀಜವಾಗುವಂತೆ ಉಭಯವೂ ತಾನಾಗಬೇಕು. ಅರಿವಿಗೆ ಪೂಜೆಯ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅರಿವನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರಬೇಕು ಅಷ್ಟೆ.

0 ವಿಶ್ವಾರಾಧ್ಯ ಸತ್ಯಂಪೇಟೆ